Özet

Subaraknoid kanama (SAK) sonrası ortaya çıkan gecikmiş iskemik nörolojik defisit; mortalite ve morbidite açısından ciddi bir komplikasyondur. Başlıca nedeni serebral vazospazm olup önlenebilir ve tedavi edilebilir klinik bir durumdur. Bu nedenle erken tanınması ve müdahale edilmesi önemlidir. Vazospazm ilk olarak 1953"te Ecker ve Riemenschneider tarafından tanımlanmıştır. Daha sonra 1965"te anevrizmaya bağlı subaraknoid kanamadan (SAK) bir kaç gün sonra serebral arterlerde daralma olduğu Kagstrom tarafından anjiyografik olarak gösterilmiştir. Zaman içerisinde vazospazm tedavi yaklaşımları değişmiş ve güncellenmiştir. Altta yatan kesin neden aydınlatılamamış olup birçok mekanizma öne sürülmüştür. SAK hastalarının deneyimli nöroyoğun bakım olan merkezlerde izlenmesi, gelişebilecek olası komplikasyonların tanınması ve hızlı müdahale edilmesi açısından önemlidir. Klinik vazospazm gelişmesini önleyebilecek kesin bir çözüm bulunmamaktadır. Yeni gelişmeler sayesinde önemli avantajlar sağlamıştır. Bu derlemede serebral vazospazmın nedenleri, klinik seyri ve güncel tedavi yaklaşımları özetlenmiştir.

Özet