Gereç ve yöntemler: Kanamamış anterior sirkülasyon anevrizmalarının 5 yıllık kümülatif rüptür hızları incelendiğinde, boyut artışına bağlı olarak rüptür oranlarının yükseldiği görülmektedir. Posterior sirkülasyon anevrizmalarında da benzer bir trend gözlemlenmiştir. Tedavi seçenekleri arasında koil embolizasyon, stent destekli koil embolizasyon, ve flow diverter gibi yöntemler bulunmaktadır.

Bulgular: Endovasküler tedavi yöntemleriyle elde edilen klinik başarı oranları %73 ile %96 arasında değişirken, mortalite oranları %0-18 arasında saptanmıştır. Tam/tama yakın oklüzyon oranları mikrocerrahiden daha yüksektir. Y-stent koil embolizasyonu, rekanalizasyon ve yeniden tedavi gereksinimini azaltmaktadır. Daha fazla komplikasyon riskiyle birlikte anevrizma çapının geniş olması, tedavi sonrası rekanalizasyon için prediktif bir faktör olarak belirlenmiştir.

Sonuçlar: Endovasküler tedavi, baziler tepe anevrizmalarında yüksek başarı oranları gösterirken, mikrocerrahinin rekürrens oranları ve yeniden tedavi gereksinimini azalttığı gözlemlenmiştir. Ancak, endovasküler yaklaşımlar, rüptür ve rekürrens açısından mikrocerrahiden daha yüksek riskler barındırmaktadır. Gelecek çalışmalar, her iki tedavi yönteminin uzun dönem sonuçlarını daha detaylı incelemeyi gerektirmektedir. Anahtar Kelimeler : Posterior sirkülasyon anevrizmaları, endovasküler tedavi, baziler arter tepe anevrizmaları, koil embolizasyon