GEREÇ ve YÖNTEMLER: Çalışmamıza Ocak 2019-Ocak 2023 yılları arasında posterior yaklaşım ile cerrahi tedavi uygulanan 107 hasta dahil edilmiştir. Hastaların demografik özellikleri, klinik ve nörolojik durumları, laminektomi, füzyon seviyeleri, servikal lokal kifoz ve T1e (T1 eğim) açıları değerlendirilmiştir.

BULGULAR: Çalışmamıza dahil edilen 107 olgunun 94'ü erkek, 13'ü kadın olup yaş ortalamaları 63,8'dir. Olgularımızın 90'ına (%84,1) yalnızca laminektomi ile dekompresyon, 17'sine (%15,9) ise dekompresyona ek olarak lateral kitle vidası ile stabilizasyon ve posterolateral füzyon yapılmıştır. Çalışmamızda laminektomi ile tedavi edilen 90 hastanın 27'sine (%30) tek seviye, 59'una (%65,6) iki seviye, 4'üne ise (%4,4) 3 seviye laminektomi uygulanmıştır. Laminektomi ve füzyon uygulanan hastaların 12'sine (%70,5) 3 seviye, 5'ine (%29,5) 4 seviye laminektomi uygulanmıştır. Sadece laminektomi uygulanan hastaların preoperatif ve postoperatif 6. ayda servikal lokal kifoz ve T1e açıları arasında anlamlı farklılık saptanmamıştır. Motor defisiti olan hastaların 53'ünde (%53,3) postoperatif 3. ay tam düzelme saptanmıştır.

SONUÇ: Postlaminektomi kifoz gelişmesi nedeniyle laminektomi uygulamaları son dönemlerde yerini diğer cerrahi yöntemlere bırakmaktadır. Ancak iyi seçilmiş laminektomi uyguladığımız olgularda postoperatif 6. ayda servikal lordoz ve T1e açılarının korunmuş olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca bu hastalarda belirgin nörolojik iyileşme gözlenmiştir. İleri derecede kord basısı olan olgularda entübasyon ve cerrahi pozisyon sırasında hiperfleksiyon ve hiperekstansiyondan kaçınılması, peroperatif dönemde hipotansiyonun önlenmesi postoperatif gelişebilecek nörolojik defisitlerin önlenmesi açısından hayati öneme sahiptir. Anahtar Kelimeler : Laminektomi, Posterior segmental stabilizasyon, Servikal spondilotik miyelopati