Özet
İnternal Karotit Arter (IKA) 1938 yılında Fischer tarafından yapılan sınıflandırma ile 7 segmentte incelenir. IKA"nın son
segmenti olan komünikasyon segmenti (C7), anterior perforan bölgenin (anterior perforated substance) hemen altında
sonlanır ve burada anterior serebral arter ve orta serebral arter olmak üzere iki terminal dala ayrılır. Anterior koroidal
arterin çapı ortalama olarak 0.94 mm"dir (0.7-1.2). IKA bifurkasyonuna olan uzaklığı ise ortalama olarak 4.0 mm"dir (2.2-
8 mm). Bifurkasyon proksimaline koyulacak geçici klipin anterior koroidal arteri kapatmaması önemlidir ve bu değerler
dikkate alınmalıdır. Maksimal hemodinamik stres altında olduklarından dolayı sakküler anevrizma gelişme riski, diğer
arter dallanma noktalarıyla karşılaştırıldığında daha yüksek olarak rastlanır. Anevrizmalar superior, posterior ve anterior
yönelimli olarak sınıflandırılırken superior yönelimliye daha sık rastlanır. IKA bifurkasyon anevrizmaları tüm intrakranial
anevrizmaların yaklaşık %5"ini oluşturur. Rüptürü genellikle daha genç popülasyonlarda görülür. Perfatorların çoğu
anevrizmanın posteriorunda yer alır bu nedenle anevrizmanın tedavisi zor kabul edilmektedir. Cerrahi tedavi öncesi
on arter veya arter grupları tanımlanmalıdır. Bunlar; internal karotid arter, anterior serebral arter, orta serebral arter,
anterior serebral arter proksimalinden çıkan perforan arterler, heubner"in rekkürren arteri, medial striat arterler, lateral
striat arterler, orta serebral arterin temporal dalları, anterior koroidal arter ve dalları, posterior kommunikan arterin
diensefalik dallarıdır. Anterior perforan bölgeye giden dalların %81'i bifurkasyonun altındaki posterior duvardan, %18'i
bifurkasyonun seviyesinde veya yakınında posterior-üst yüzeyden çıkar. İnternal karotid arterin dallarının çoğu anterior
perforan bölgenin medial bölgesinin posterior ve orta bölgelerine girer.
