Özet
Odontoid kırıkları tüm servikal omurga kırıklarının % 20’sini oluştururlar ve pik insidanslarını genç erişkinlik ve yaşlılık döneminde yaparlar.
Anderson ve D’Alonzo odontoid fraktürlerini 3 gruba ayırmıştır. En sık görülen grup olan ve densin tabanından geçen kırıklar Tip 2 olarak
adlandırılmıştır. Eksternal immobilizasyon, anterior veya posterior cerrahi yaklaşımlar, tedavi seçenekleri arasında yer alır. Her durumda
fonksiyonel yeterliliği ve stabiliteyi sağlamak, nörolojik defisitleri azaltmak ve ilerlemesini önlemek, tedavinin amaçları olmalıdır. Tip 2 odontoid
fraktürlerinin anterior vidalama ile fiksasyonu erken stabilizasyon sağlamasının yanında C1-2 hareketini de korur. Ayrıca posterior kasların ve
gerilim bandının korunması da daha az postoperatif ağrı ve daha iyi stabilite sağlar. Bu teknik iyi füzyon oranları sağlasa da uygulaması zor
olabilmektedir. Bu bağlamda iyi klinik sonuçlar için doğru hasta seçimi, vida giriş noktası ve yöneliminin doğru belirlenmesi, floroskopinin iyi
kullanımı hayati faktörlerdir.
