Özet

YÖNTEMLER: 1988-2006 yılları arasında hidrosefali nedeniyle ventriküloperitoneal şant takılan 309 hastanın etyolojik sebepleri, klinik verileri, radyolojik incelemeleri, komplikasyon sebepleri ve takipleri retrospektif olarak incelendi. Bu hastaların 166'sı kadın, 143'ü erkek, yaş aralığı bir günlük ile 76 yaş arasında, yaş ortalaması da 21.5 idi. Bir yaşından küçük hasta sayısı 111, 1-18 yaş arası 133, 18 yaş üzeri 65 idi. Hastaların takip süresi 21 gün ile 8 yıl arasında değişmektedir.

BULGULAR: İncelenen 309 hastanın etyolojisinde; 87'si menenjit sonrası, 81'i myelomeningosel, 36'sı tümör, 35'i normal basınçlı hidrosefali, 33'ü subaraknoid kanama, 28'i kongenital, , 9'u aqueduct stenozu nedeniyle hidrosefali geliştiği tespit edildi. Olgulara toplam 401 operasyon yapıldı. Olguların 245'üne hiç revizyon yapılmadı, kalan 64 hastaya 2,3,4 ve üstü değişik sayılarda revizyon uygulandı.

Ventriküloperitoneal şant disfonksiyonu sebeplerini incelediğimizde hastaların 33'ünde(%51.5) ventriküler uç tıkanması, 17'sinde(%15.7) enfeksiyon, 10'unda(%15.7) periton ucunun tıkanması ve 4'ünde de(%6.3) aşırı boşalma tespit ettik. Hastaların ilk operasyonunun 2 gün ile 8 yıl sonrası arasında revizyonlar yapıldı. Revizyon esnasında şant disfonksiyon sebeplerini araştırırken önce pompa, daha sonra ventrikül kateteri, en sonra da periton ucu kontrol edildi. Bütün hastalardan revizyon esnasında BOS örneği alındı. Enfeksiyon düşünülen hastaların pompa rezervuarından BOS alınarak incelendi. Kültür sonucuna göre uygun antibiyoterapi yapıldı.

SONUÇ: Ventrikülo peritoneal şant uygulamalarında hastaların preoperatif durumuna göre uygun antibiyoterapi uygulanmalı. Uygun pompa seçimi ile beraber ventriküler kateter ve peritoneal kateter uygulamalarında belirli kriterlere uymak prognozu olumlu yönde etkilemektedir.