Özet
Dejeneratif Servikal Miyelopati, travmatik olmayan omurilik disfonksiyonunun en yaygın nedenidir. Özellikle yaşlı popülasyonda
görülmektedir. 65 yaş üstü bireylerin %70"inden fazlası servikal dejeneratif hastalığın patolojik veya radyolojik belirtilerine sahiptir.
DSM"nin klinik prezantasyonu, üst ekstremite disfonksiyonu (sakarlık, letarji, parestezi vb.), alt ekstremite bulguları (dengesizlik,
yorgunluk, letarji vb.) ve mesane disfonksiyonu (ani idrar kaçırma) ile ilişkili bir sendrom olarak tanımlanabilir. Manyetik Rezonans
Görüntüleme, DSM teşhisi için altın standarttır. Bilgisayarlı tomografi görüntüleme; kemikleşmeyi belirlemede ve cerrahi planlamada
esastır. Servikal BT, anterior, posterior veya kombine bir yaklaşımı planlamak için vazgeçilmez bir görüntülemedir. Birincil ayırıcı
tanılar; amyotrofik lateral skleroz, multipl skleroz, normal basınçlı hidrosefali ve kafa içi hastalıkları içerir. DSM hastalığı için cerrahi
tedavi, giderek kötüleşen denge ve beceri ilerlemesi olan hastalar için birincil tedavi seçeneğidir. Anterior, posterior ve kombine
yaklaşım şeklinde uygulanabilen cerrahi yaklaşımlarda asıl hedef, omuriliğin açılması, servikal fizyolojik lordozun düzeltilmesi ve
stabilitenin sağlanması olmalıdır.
