Özet
Servikal spondiloz, servikal vertebra, intervertebral disk ve ligamentöz yapıların yaşlanmanın potansiyel sonucu olarak progresif
dejenerasyonunu anlatan genel bir tanımdır. Erişkin yaş grubunda boyunda rijidite, radiküler ağrı veya myelopati gibi klinik bulguların
en sık sebebidir. Ağrı veya nörolojik defisitlerin oluşumunda servikal diskopati, osteofit gelişimi, unsinat proses hipertrofisi, ligament
kalsifikasyonu, bozulmuş servikal aks ya da faset hipertrofisinin değişken düzeylerde katkısı olabilir. Bu hastalar bütüncül klinik
yaklaşım prensibi ile ele alınıp uygun algoritma ve yeterli teknikte radyolojik görüntüleme ile değerlendirildiklerinde servikal spondiloza
katkıda bulunan dejenere olmuş temel anatomik yapılar, nörolojik defisit kökeni ve seviyesini başarılı bir şekilde gösterilebildiği
gibi, benzer klinik tabloya sebep olabilen servikal spondiloz dışı etiyolojiler de yüksek güven indeksi ile dışlanabilir. Rutin klinik
pratikte görüntüleme yöntemleri giderek artan bir yaygınlık ve sıklık ile servikal spondiloza ilintili myelopati ve benzeri morbiditelerin
gerek prognostik değerlendirme, gerekse tedavi yanıtı öngörüsünde kullanılmaktadır. Güncel literatürde, özellikle spondiloz ilintili
myelopatilerin prognostik değerlendirme ve tedavi sonrası yeterli klinik yanıt öngöru etkinliğini artırmada, rutin servikal MRG"ye
ilave gerçekleştirilen kantitatif MRG tekniklerinin önemini gösterir veriler hızla birikmektedir. Bu bilgiler ışığında, yakın gelecekte
kantitatif MRG yöntemlerinin, cerrahi faydanın sorgulanabilir olduğu durumlara veya aşikâr klinik myelopatinin spinal kord
görüntüleme bulgularına yansımadığı olguların değerlendirilmesinde yaygınlaşarak, rutin görüntüleme prosedürlerine dahil olacağı
düşünülmektedir.
