Özet
Servikal omurgada spondilotik değişikler sonrası omurilik basısı meydana gelmesiyle oluşan dejeneratif servikal miyelopati yaşam kalitesini bozan bir hastalıktır. Omurilik basısının seviyesine ve şiddetine göre ağrı, güçsüzlük, duyu kaybı, spastisite ve beceri kaybından yürüme bozukluğuna kadar çeşitli klinik bulgular görülebilir. Semptomların progresif seyredebilmesi ve ilk bir yıl içinde tedavi ile daha iyi sonuçlar görülmesi nedeniyle erken tanı ve tedavi önem taşımaktadır.Hikaye, muayene, görüntüleme ve klinik skorlamalar ile miyelopati şiddeti belirlenir. Progresyon hızı da göz önünde bulundurularak tedavi planı oluşturulur. Kılavuzlar hafif dejeneratif servikal myelopatide cerrahi veya gözetimli yapılandırılmış rehabilitasyon önermektedir. Rehabilitasyon ile iyileşme gözlenmez veya progresyon gözlenirse cerrahi önerilmektedir. Konservatif tedavi için yeterli kanıt düzeyinde çalışmalar yoktur; fakat ağrı kontrolü, kas kuvveti ve dayanıklılığı korumak ve yürümeyi iyileştirmek amaçlı rehabilitasyon uygulanır. Semptomlarda iyileşmeyi ve günlük yaşam aktivitelerinde bağımsızlığı artırmak yanında rehabilitasyon; nörojenik bağırsak ve mesane disfonksiyonu, nöropatik ağrı, spastisite, osteoporoz gibi sekonder problemlerin çözümüne de odaklanır. Konservatif tedavi; yatak istirahati, farmakolojik tedavi, enjeksiyonlar, fizik tedavi modaliteleri, servikal traksiyon, boyunluk ile egzersizi içerir.
Hafif miyelopatili hastaların bir kısmında konservatif tedavi iyi sonuçlar vermektedir. Hastaların progresyon açısından düzenli takibinin yapılması unutulmamalıdır. Çeşitli komorbiditeler nedeniyle cerrahi yapılamayan hastalarda ve cerrahi sonrası kas gücü kaybı ve mobilizasyon güçlüğü görülen hastalarda rehabilitasyon gerekliliği göz önünde tutulmalıdır.