Özet
İnterkorporal füzyon değişik yollar ile yapılır. Cerrah omurgaya anteriordan
yaklaşabilir. Bu anterior yaklaşım diye adlandırlrır. Omurgaya arkadan yaklaşım ise
posterior yaklaşım olarak kabul edilir. Bazı zamanlar ise posterolateral yaklaşım
gerekmektedir. Disk aralığının yüksekliğini koruyan, omurga stabilizasyonunu
sağlayan ideal bir yöntem belirlenmemiştir. Her yaklaşımın avantaj ve dezavantajı
vardır. Spinal füzyon, bir cerrahi girişim sonrası komşu vertebraların kemik
birleşmesine denir. Kemik graftin yerleştirileceği spesifik lokalizasyonla ilgili çokca
düşünce olmasına karşın sıklıkla sagital plan tercih edilmektedir. Ventral
interkorporal kemik greftinin lokalizasyonu yapının biyomekanik verimliliğini ciddi
olarak etkilemektedir. Genel olarak, optimum axial yük direnç kabiliyetinin ve
torsiyon desteğinin sağlanması için, interkorporal kemik greftin optimal
lokalizasyonu sagital planda IAR a yakın bir yerdir. İntervertebral kafes
uygulamalarının amaçları; (1) instabil omurga segmentini immobilize etmek; (2)
sıkışmış sinir kökleri ve kauda ekuina'yı dekomprese etmek ve (3) omurga
artrodezini sağlamaktır. Yeni gelişen Uzak Lateral İnterkorporal Füzyon (XLIF)
tekniği bazı problemleri ve dezavantajları çözdüğü için en yakın ideal yaklaşımdır.
Bu yöntem küçük iniszyon ve minimal yumuşak doku hasarı, kanama miktarının
azlığı ve hızlı hasta mobilizasyon nedeniyle avantajlı bir yöntemdir.
