Özet
Meningiomlar, meningotelyal hücrelerden kaynaklanan ya da bu yönde farklılaşan tümörler olup adult yaş grubunda en sık rastlanılan
neoplazmlar olarak bilinir. Çocukluk yaş grubunda meningiomlar çok nadir görülen tümörler olup, adult meningiomlardan farklı olarak, kendine
özgü yerleşimi, klinik ve prognostik özellikleri mevcuttur. Pediatrik meningiomlar genellikle ilk dekatın sonu ve ikinci dekat başlarında ortaya
çıkmaktadır. Her iki cinsiyette benzer sıklıkta görülmesi, adultlarla kıyaslandığında infratentoryal ve ventriküler yerleşim göstermesi özellikle
dikkat çekicidir. Meningiomlar da kafa içinde yer kaplayan tüm lezyonlar gibi, tümörün lokalizasyonuna, büyüklüğüne, ve büyüme hızına bağlı
belirti ve bulgular verir. Çocukluk çağı meningiomlarının yaklaşık %40'ı nörofibromatozis ile ilişkilidir. Yetişkinlerden farklı olarak çocuklarda
malignite ve tekrarlama oranı yüksek olduğundan prognozu kötü bir tümördür. Meningiomların tedavisi, esas olarak cerrahi yöntemlerle
kitlenin çıkarılmasıdır. Kitlenin total çıkarılması genellikle tam ve uzun dönem iyileşme sağlar. Küçük, asemptomatik meningiomlu hastalar
tümör büyüyene ya da semptomatik olana kadar takip edilebilir. Ancak, cerrahi olarak tedavi edilen intrakranial meningiomlu çocuklarda
uzun süreli prognoz beklenenden kötüdür. Prognostik kriterler; tümörün lokalizasyonu, patolojik derecesi, nörofibromatozisle birlikteliği, ve
cerrahi olarak bütünüyle çıkarılmış olmasıdır. Çocukluk çağı meningiomlarıyla ilgili olarak literatürde yer alan kısıtlı olgu serileri yetersiz olup
çok merkezli çalışmalara ihtiyaç vardır.
