2İstanbul Teknik Üniversitesi, Makine Fakültesi, Mukavemet Birimi, Biyomekanik Laboratuvarı, İstanbul
Özet
AMAÇ: Bu çalışma, boyun omurgasına arkadan yaklaşımla, bir, iki ve üç seviye uygulanan laminektomi yönteminin stabiliteye etkisini biyomekanik olarak incelemek amacıyla planlandı.YÖNTEM: Çalışma in vitro koyun boynu modelinde strain gauge tekniği kullanarak yapıldı. 35 adet koyun C3-C7 omurga parçasının 7'si, fleksiyon, ekstansiyon, sağ ve sol yana eğilme ve aksiyal rotasyon hareketleri için maksimal yüklenme düzeyinin ve elastik bölgenin saptanması için kullanıldı. Geri kalan 28'i dört gruba ayrıldı. A Grubuna cerrahi işlem uygulanmadı, B Grubuna bir mesafe, C Grubuna iki mesafe, D Grubuna üç mesafe laminektomi uygulandı. Tüm gruplarda fleksiyon, ekstansiyon, sağ ve sol yana eğilme ve aksiyel rotasyon hareketleri için sıfırdan 5 Newton-metre (N-m) ‘ye kadar moment uygulanarak yük deformasyon eğrileri çizildi. Her bir harekette 2.5, 3, 4, 5 N-m momentlerde oluşan deplasman açı değerleri hesaplandı ve dört grubun sonuçları karşılaştırılarak istatistiksel değerlendirmeler yapıldı.
BULGULAR: Elastik sınırlar içinde kalınarak, kontrol grubuna (Grup A), bir (Grup B), iki (Grup C) ve üç (Grup D) mesafe laminektomi uygulanan omurga piyeslerine moment uygulandığında: fleksiyon, ekstansiyon, sağ yana eğilme, sol yana eğilme ve aksiyel rotasyonda, dört grubun deplasman açı değerleri arasında anlamlı farklar bulundu.
SONUÇ: Çalışma, boyun omurgasına arkadan yaklaşımla bir, iki, üç mesafe laminektominin boyun omurga stabilizasyonunu bozduğu görüşünü desteklemektedir.