Özet
Post-travmatik epilepsi (PTE) kafa travması sonrası gerçekleşen, spontan ve tekrarlayan nöbetler olarak tanımlanmaktadır. Travma
sonrası geçirilen nöbetler erken ve geç olarak sınıflandırılır. Nöbetlerin erken dönemde akut enflamatuvar yanıtlar sonrasında
oluştuğu, geç dönemde ise dokudaki demir birikimine bağlı biyokimyasal reaksiyonlarla geliştiği düşünülmektedir. Geliş Glasgow
koma skorunun düşük olması, erken dönemde geçirilen nöbet, intraserebral hematom, kontüzyon, çökme kırığı, metal veya kemik
fragmanlarla birlikte dural penetrasyon, 5mm"den fazla orta hat şifti, opere edilen akut subdural hematomun PTE riskini belirgin
derecede artırdığı görülmüştür. En yüksek risk penetran kafa travmalarında mevcuttur. Erken dönemde tedavinin amacı nöbeti
engelleyerek ikincil beyin hasarının önüne geçmektir. Tedavide sıklıkla kullanılan antiepileptikler fenitoin ve levetirasetamdır. Nonkonvülsif
nöbetlerle de karşılaşılabileceği akılda tutulmalıdır. Yüksek riskli hastalara erken dönemde profilaksi önerilmektedir, ancak
bu profilaksinin PTE gelişimine etkisinin olmadığı gösterilmiştir. Geç dönemde gelişen medikal tedaviden fayda görmeyen PTE
olgularında cerrahi seçenekler değerlendirilebilir.
