Türk Nöroşirürji Dergisi 2012 , Vol 22 , Num 2
Nöroşirürji Yoğun Bakımında 6 Aydan Uzun Hospitalize Edilen Olguların Deskriptif Çalışması
Selçuk GÖÇMEN1, Serpil ÖCAL2, Cem ATABEY1, Feridun ACAR3, Erdener TİMURKAYNAK4
1Gülhane Askeri Tıp Akademisi, Haydarpaşa Eğitim Hastanesi, Nöroşirürji Servisi, İstanbul, Türkiye
2Hacettepe Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Göğüs Hastalıkları Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye
3Pamukkale Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroşirürji Anabilim Dalı, Denizli, Türkiye
4Ufuk Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroşirürji Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye

Özet

AMAÇ: Yoğun bakım hastaları incelendiğinde, en uzun hospitalizasyon süresi nörolojik olguların yatırıldığı nöroloji ve nöroşirürji yoğun bakım ünitelerinde görülmektedir. Bu hasta grubunu tanımlayan bir çalışmaya rastlanılmamaktadır.

YÖNTEM ve GEREÇ: Gülhane Askeri Tıp Akademisi, Nöroşirürji yoğun bakımında 6 aydan uzun yatırılmış 10 olgu retroskeptif incelenmiştir. Elde edilen veriler, tanımlayıcı çalışma oluşturması açısından sınıflandırılmış ve analiz edilmiştir.

BULGULAR: Olguların yaş ortalaması 35,9 yıldır. %80'i erkek ve %20'si kadın olgu ortalama 14,3 ay nöroşirürji yoğun bakımında takip edilmiştir. Hastalarda en sık üriner sistem enfeksiyonu, saptanmıştır. En sık metisiline dirençli Staphylococcus aureus, pseudomonas aeruginosa ve klebsiella pneumoniae izole edilmiştir. En sık görülen metabolik bozukluk hiponatremi, hipopotasemi, hipoalbuminemi ve hipoproteinemidir. Hastaların yoğun bakımda yattığı süre içinde en çok intaniye konsültasyonu (ortalama 13,2), fizik tedavi ve rehabilitasyon (FTR) ile nöroloji ise 2. sıklıkta istenen konsültasyonlardı. Bu hastalardan 3'ü kardiyopulmoner arrest nedeniyle, 2'si ise sepsis nedeniyle exitus mortalis olmuştur.

SONUÇ: Bakım hastalarının primer tedavileri tamamlanarak stabil hale geldikten sonra yoğun bakımda uzun süre kalmamaları ve en kısa sürede özel bakım evlerine (nursing home) transfer edilmeleri gerekmektedir. Bu konuyla ilgili toplantılar yapılarak ortak noktalar bulunmalı ve sağlık bakanlığı ile yeni projeler oluşturulmalıdır. Böylece bu hastaların devlete olan maliyetleri ile hastaların aileleri üzerindeki sosyal ve maddi yük azaltılabilir.