Özet
Stereotaksik cerrahi, vücuttaki küçük lezyonlara ulaşmak ve bunlar üzerinde bazı eylemleri gerçekleştirmek için kullanılan bir
yöntemdir. Burada üç boyutlu bir koordinat sisteminden yararlanılarak minimal invazif bir müdahale uygulanmaktadır. Çocukluk
çağında sıklıkla kullanıldığı alanlar kateter yerleştirme, kist drenajı, radyocerrahi, brakiterapi, derin beyin stimülasyonu (DBS), invaziv
nörofizyolojik inceleme ve tümör biyopsisi gibi işlemlerdir. Ameliyat öncesi değerlendirme için elde edilen bilgisayarlı tomografi (BT)
veya manyetik rezonans görüntülemede (MRG), tarama dilimlerinin az aralıklı ve doğru hedef belirlenmesine izin verecek kadar
ince (ör. 3 mm) olması ve görüş alanının ameliyat sırasında kayıt için yüzey işaretleri olarak kullanılan burun ve gözleri içermesi
önemlidir. Çerçeveli ve çerçevesiz başlıklar kullanılarak uygulanabilmekle beraber çerçeveli tekniğin pediatrik hastalarda güvenliği,
uygulanabilirliği ve pinle ilişkili komplikasyonları konusunda literatürde hâlâ bir boşluk bulunmaktadır. Çocukluk çağında halo
fiksasyonu ile ilgili olarak, pinlerin gevşemesi ve yerinden çıkması, pin yerinde enfeksiyon ve kafatası kırıkları veya penetrasyonu ve
takiben gelişen subdural ve epidural hematomlar, venöz hava embolisi, arteriyovenöz fistül gibi bildirilen birkaç sorun bildirilmiştir.
Günümüzde çerçevesiz stereotaksinin çerçeve tabanlı teknikleri tamamlayıcı nitelikte olduğu, ancak yine de geleneksel halo pin
çerçevesinin yerini alacak veya kullanımını engelleyecek kadar kesin olmadığı düşünülmektedir.
