Özet

Günümüzde servikal yaralanmalarda posterior fiksasyon için geliştirilmiş özgün pek çok materyal bulunmasına karşın spinoz çıkıntı serklajı yaygın olarak kullanılmaktadır. Fakat metal esaslı bu materyal ile yapılan serklaj radyolojik incelemelerde artefaktlar oluşmasına neden olmaktadır. Bu olumsuzluğu giderebilmek amacı ile artefakta neden olmayacak fakat kemik füzyon oluşana değin yeterince dayanıklılığını sürdürecek alternatif bir materyal olarak düşündüğümüz poliflaman poliester in vitro koşullarda test edildi ve monoflaman çelik ve poliflaman çelik tel ile karşılaştırıldı. Kuvvet TYPE U1 (HBM-Hottinger Baldwin Messtechnik) marka bir kuvvet transduseriyle verilmekte, KWS 3082A(HBM- Hottinger Baldwin Messtechnik) marka bir Wheastone köprüsü ve Amplifier yardımıyla analog olarak ölçülmektedir. Şekil değişimi sonucu alınan sinyal ise dijital olarak Data Logger'dan bir RS232 Data Acquisition kart yardımıyla bilgisayara iletilmiş ve birim şekil değiştirmeler 10-6 mertebesinde data olarak bir bilgisayar yardımıyla kaydedilmiştir. Uygulama sırasında poliflaman poliester ipliğin 37 kgf. düzeyinde koptuğu, monoflaman çelik telin ise 39 kgf. düzeyinde plastik şekil değişimine ulaştığı, poliflaman çeliğin ise bu düzeylerde rijiditesini muhafaza ettiği saptanmıştır. Çelik tel ve poliester ipliğin birim yük altında uzama miktarlarının yaklaşık olarak aynı olduğu görülmüştür. Sağladığı dayanıklılık ve rijidite göz önünde tutulur ise artefakt yaratmaması gibi bir üstünlüğü de bulunan poliflaman poliesterin servikal bölgede serklaj materyali olarak kullanılabileceği kanısındayız.

Özet